Testament duchowy księdza Aleksandra Zienkiewicza

Piękna postać, piękna historia. Cieszy mnie pamięć o ks. Zienkiewiczu, choćby w postaci tablicy pamiątkowej na Ostrowiu Tumskim. I oczywiście feliertonów Pani Redaktor.Piękna postać, piękna historia. Cieszy mnie pamięć o ks. Zienkiewiczu, choćby w postaci tablicy pamiątkowej na Ostrowiu Tumskim. I oczywiście feliertonów Pani Redaktor.Piękna postać, piękna historia. Cieszy mnie pamięć o ks. Zienkiewiczu, choćby w postaci tablicy pamiątkowej na Ostrowiu Tumskim. I oczywiście feliertonów Pani Redaktor.

Ks. Aleksander Zienkiewicz pozostawił po sobie też przepiękne książki, np. "Miłości trzeba się uczyć".

Felietonu M. Woś wysłuchałam najpierw na antenie PR 30 stycznia, a po dwóch tygodniach jeszcze raz. Dziękuję za sposób, w jaki przedstawiła osobę Sługi Bożego ks. Aleksandra Zienkiewicza, który - chociaż nie żyje od blisko 25 lat – nadal wskazuje drogi i wychowuje, zarówno swoich dawnych uczniów i studentów (pokolenia dolnośląskiej inteligencji), jak i młodsze pokolenia. Tym autentyczniejsze jest przesłanie felietonu, że jego Autorka jest też wychowanką ks. Zienkiewicza, najpierw jako licealistka, potem absolwentka uniwersytetu. A jego nauka skierowana do młodych, jak wspomina, to m.in. troska o to, by ich uchronić przez skutkami ówczesnej materialistycznej propagandy. A nawet więcej, troska o uchronienie ich przed niebezpieczeństwem ideologicznego sposobu myślenia. Nie były to jedynie ambitne zamierzenia Duszpasterza, ale trwające ponad 40 lat nauczanie na najwyższym poziomie, służenie młodym aż do granic zapomnienia o samym sobie, niezwykły przykład osobistej pobożności (człowiek wielkiego ducha!), dobroci, pokory, wręcz świętości. M. Woś przypomniała sylwetkę Wujka (tak go nazywaliśmy) w nawiązaniu do wystawy eksponowanej najpierw pod „Czwórką” czyli przy Katedralnej 4 (tu pracował jako duszpasterz akademicki), potem w Sycowie, gdzie 74 lala temu – po przybyciu z Nowogródka – zaczynał posługę na Dolnym Śląsku. Swoim felietonem „oprowadziła” słuchaczy po tej wystawie, umożliwiając im spotkanie z wybitnym wychowawcą młodzieży, oddanym Bogu, człowiekowi i Ojczyźnie. Nauczycielem, który wobec zbliżającej się śmierci, nadal uczył: „Zawierzcie i zaufajcie Zbawicielowi. Trzymajcie Jego zbawczą dłoń w swojej dłoni…” Pani Redaktor, serdecznie dziękuję!