Dostali podwójną pensję. Teraz są proszeni o zwrot pieniędzy

Dobre. Komornik zajął to nie oddam. A komornik to skąd się wziął? Podobnie sprawy idą przez sąd internetowy.

Ciekawe że nikt, chyba, nie zdaje sobie sprawy...że i tak pieniądze wrócą tam skąd wypłacono..Ktoś się pomylił...No cóż, nie myli się tylko ten kto nic nie robi...

Mi juz raz się zdarzyło dostać podwójna wypłatę a pracodawca mogl mnie pocałować w dupe bo nie ma prawa żądać zwrotu i nie ma prawa nic pracownikowi zrobić tak jest w przepisach :) a ci którzy oddali to jelenie i myślą że hm i lm za to podziękuję taki wał

Janusze biznesu. Wiedzą, że przecież nie zarabiają tyle, wiedzą, że przelew został wykonany przez pomyłkę... ale tak jakoś szkoda zwrócić kasę. Relatywizują więc rzeczywistość. Co to brak kasy robi z ludźmi. Albo się ma zasady, albo ich nie ma. Gdyby takiego Janusza ktoś skasował w sklepie o jeden raz za dużo zrobiłby aferę, wyzywał sklep od złodziejów...

stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy z 1 lipca 2009 r. w sprawie zasad dokonywania potrąceń z nadpłaconego wynagrodzenia pracownika (GPP-110-4560-43/09/PE/RP). Wynika z niego, że jeśli dochodzi do sytuacji, kiedy pracodawca omyłkowo wypłaca pracownikowi zawyżone wynagrodzenie, a pracownik nie wyraża dobrowolnie zgody na zwrot nadpłaconej kwoty, pracodawcy pozostaje jedynie wystąpienie na drogę sądową z roszczeniem o jej zwrot na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu. Pracodawca w takim wypadku ma prawo domagać się zwrotu nadpłaconej kwoty od pracownika, wykazując, że pracownik otrzymał świadczenie o wiele wyższe niż należne, i w związku z tym powinien liczyć się z obowiązkiem jego zwrotu. W przypadku rozstrzygnięcia korzystnego dla pracodawcy będzie on mógł dokonać potrącenia z wynagrodzenia pracownika na podstawie tytułu wykonawczego (art. 87 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy). W tego rodzaju sytuacjach pracodawca musi jednak brać pod uwagę, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pracownik w sytuacji, gdy otrzymuje zawyżone świadczenie, ma prawo uważać, że jako świadczenie spełnione przez pracodawcę, czyli podmiot profesjonalny posługujący się wyspecjalizowanymi służbami, jest ono zasadne i nie musi liczyć się z obowiązkiem jego zwrotu (wyroki Sądu Najwyższego z 7 sierpnia 2001 r., I PKN 408/00, OSNP 2003/13/305; z 20 czerwca 2001 r., I PKN 511/00, OSNP 2003/10/131). Ponadto, jeśli pracownik przed sądem wykaże, że otrzymane kwoty spożytkował już na bieżące cele, to sąd zwykle odstępuje od nakazu zwrotu, jako że pracownika nie można już uznać za wzbogaconego. Jeżeli więc pracownik dobrowolnie nie zgodzi się na potrącenie nadwyżki, nie można w inny sposób odzyskać jej od pracownika jak tylko na drodze sądowej.

Zgodnie z art. 405 Kodeksu cywilnego (dalej k.c.) każdy, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, ma obowiązek wydania korzyści w naturze, a w przypadku gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa w sytuacji, gdy ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu (art. 409 k.c.). Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 2009 r. (sygn. akt II PK 77/09) uznał, że: Każde przejście wartości majątkowych z jednej osoby na drugą musi być prawnie uzasadnione. Jeżeli więc przesunięcie majątkowe nastąpi bez uzasadnionej podstawy, ten, kto daną wartość utracił, może żądać jej zwrotu od tego, na kogo ona bezpodstawnie przeszła. Brak podstawy prawnej należy przy tym rozumieć jako sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej nie znajduje usprawiedliwienia w przepisie ustawy, ważnej czynności prawnej, prawomocnym orzeczeniu sądowym albo akcie administracyjnym.