Dźwiękowa historia: Ostatnia Wielkanoc w Breslau [POSŁUCHAJ]
W 1945 r. wraz z Wielkim Postem nadszedł początek upadku niemieckiego Wrocławia – 15 lutego zamknął się pierścień wojsk radzieckich wokół Festung Breslau. Kto nie dał rady wyjechać z miasta–twierdzy, teraz musiał tu pozostać. Niedziela Wielkanocna, która przypadała wówczas 1 kwietnia, była jednym z najtragiczniejszych dni w dziejach miasta.
„Jeden po drugim trafiane domy waliły się w gruzy. W schronie ciągle gasło światło i wszędzie zapadała ciemność, gdy wybuchały nieprzyjacielskie bomby i wzbijały tumany pyłu i prochu, także wokół nas było całkiem czarno. W takich warunkach nie można było zjeść święconego. Pościliśmy więc przy tym wielkim święcie, bo i tak odeszła nam wszelka ochota do jedzenia” – zapisał w swojej kronice ks. Paul Peikert.
Bombardowanie i ostrzał artyleryjski. Około 750 bombowców, które zrzuciły na miasto blisko 5 tys. bomb. Powietrze składające się z dymu, kurzu i ognia. Szalejące niemal w całym mieście pożary. Płonący Rynek, okoliczne place i ulice, wyspy, a przede wszystkim Ostrów Tumski – serce Wrocławia – wraz z katedrą. W Wielkanoc i Poniedziałek Wielkanocny w gruzach legły setki obiektów... Skala zniszczeń była ogromna i sięgała nawet ok. 60–70 procent, a w niektórych miejscach blisko 90.
Dla przebywających w Breslau przymusowych robotników Wielkanoc 1945 r. była wyjątkowa nie ze względu na skalę zniszczeń, ale dlatego, że przyniosła upragnioną nadzieję. Wierzyli, że wyzwolenie i wolność są już bliskie. Wielu z nich na ogarnięty pożarami Breslau patrzyło jak na płonące w inną Wielkanoc warszawskie getto...
O tych tragicznych wydarzeniach, jakie miały miejsce w pierwszych dniach kwietnia 1945 r. oraz o kilku miesiącach poprzedzających ostatnią niemiecką Wielkanoc w Breslau, opowiadał na antenie Radia Wrocław prof. Tomasz Głowiński z Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego.
W audycji wykorzystano fragmenty kilku audycji archiwalnych m.in. Heleny Małachowskiej i Adama Kułakowskiego „Z dziejów naszego miasta” z 1963 r., Jerzego Księskiego z 1975 r., Maksymiliana Kubicy z 1980 r. oraz Kazimierza Koszutskiego z 1970 r. Wśród archiwalnych nagrań także fragmenty wspomnień m.in. Danuty Orłowskiej, Waldemara Kotowicza i Wiktorii Centkowskiej, a także relacja prof. Marii Zduniak na temat jednego z całkowicie unicestwionych w tym czasie obiektów tj. Oratorium Marianum Uniwersytetu Wrocławskiego.
POSŁUCHAJ:
Radio Wrocław nie odpowiada za treść komentarzy.