Dwa albumy nagrane przez zespoły Narodowego Forum Muzyki nagrodzone

Płyta 17th-Century Sacred Music in Wrocław, nagrana z udziałem Wrocławskiej Orkiestry Barokowej, Gli Angeli Genève i Concerto Palatino pod dyrekcją Stephana MacLeoda dla wytwórni Claves, wygrała w kategorii „Baroque Vocal". W finale obok albumu wrocławskiego zespołu znalazły się także krążki Lully: Alceste (wyk. J. van Wanroij, E. Crossley-Mercer, E. Gonzalez Toro, Les Talens Lyriques, Ch. Rousset) oraz Porpora: Germanico in Germania (wyk. M.E. Cencic, J. Lezhneva, M.-E. Nesi, J. Sancho, Capella Cracoviensis, J.T. Adamus).

Album Arvo Pärt – The Symphonies, nagrany przez NFM Filharmonię Wrocławską pod dyrekcją Tõnu Kaljuste dla wytwórni ECM, zwyciężył w kategorii „Contemporary", pokonując w finale płytę The John Adams Edition wydaną przez Berliner Philharmoniker z udziałem sir Simona Rattle'a oraz krążek Incantations (wyk. Ch. Sietzen, Romanian National Symphony Orchestra, C. Mandeal).

17th-Century Sacred Music in Wrocław

17th-Century Sacred Music in Wrocław to album Narodowego Forum Muzyki i szwajcarskiej wytwórni Claves, nagrany przez Wrocławską Orkiestrę Barokową oraz zespoły Gli Angeli Genève i Concerto Palatino. Całość poprowadził Stephan MacLeod – szwajcarski dyrygent, a zarazem jeden z najwybitniejszych śpiewaków międzynarodowej sceny muzyki dawnej. Album stanowi panoramę muzyki sakralnej siedemnastowiecznego Wrocławia. Zawiera dzieła wyjątkowe, zachowane jedynie w czterech wrocławskich kolekcjach. Są to pochodzące z lat 1608–1676 utwory kompozytorów włoskich, niemieckich i polskich. Płyta ukazuje szerokie muzyczne horyzonty dawnych wrocławian i artystyczny splendor miasta.

Wykonawcy:

Stephan MacLeod – dyrygent

Gli Angeli Genève:

Aleksandra Lewandowska, Grace Davidson – soprany

Alex Potter – alt

Jan Kobow, Stephan Gähler – tenory

Stephan MacLeod – bas

Marzena Michałowska, Aleksandra Turalska – soprany

Piotr Olech – alt

Maciej Gocman, Václav Čížek – tenory

Jaromír Nosek – bas

Concerto Palatino:

Bruce Dickey, Gawain Glenton – cynki

Simen Van Mechelen, Claire MacIntyre, Charles Toet, Joost Swinkels – puzony

Wrocławska Orkiestra Barokowa:

Zbigniew Pilch (koncertmistrz), Adam Pastuszka – skrzypce

Dominika Małecka – altówka

Jarosław Thiel (kierownictwo artystyczne) – wiolonczela

Ondřej Štajnochr – violone

Adrian Rovatkay – dulcjan

Marcin Szelest (muzykolog, konsultant artystyczny) – organy

Program:

Asprilio Pacelli (1570–1623) Dum esset rex (Sacrae cantiones, Wenecja, 1608)

Adam Jarzębski (ok. 1649–ok. 1648) Concerto secondo (ze zbioru Canzoni e concerti, 1627)

Mikołaj Zieleński (ok. 1550–ok. 1615) Communio Introibo ad altare Dei (Dominica in Sexagesima).

Biagio Marini (1594–1663) Sonata per l'Organo. Violino o cornetto (Sonate symphonie canzoni... op. 8, Wenecja, 1629)

Daniel Bollius (ok. 1590–ok. 1638) Dialogo a due voci e 6 stromenti, Domine puer meus jacet in domo (rkp. Breslau)

Franciszek Lilius (ok. 1600–1657) Exultabit cor meum (rkp. Breslau)

Giovanni Valentini (ok. 1582–1649) Sonata à 5 Voci (rkp. Breslau)

Paul Schäffer (ok. 1580 – 1645) Jauchzet dem Herren alle Welt – Iubileum Nuptiale (rkp. Breslau, 9.05.1656)

Tobias Zeutschner (1621–1675) Der Herr gebe euch vom Tau des Himmels (rkp. Breslau, 15.05.1656)

Marco Scacchi (ok. 1602–1662) O Tod, du darfst nicht glauben (kontrafaktura Donna voi vi credete ze zbioru Madrigali a cinque, Wenecja 1634 – rkp. Breslau)

Giovanni Legrenzi (1626–1690) Sonata VII La Donata a due, violino e violone o fagotto (Sonate a due e tre, op. 2, Wenecja, 1655)

Crato Bütner (1616–1679) O quanta in coelis laetitia (rkp. Breslau, 1654)

Tarquinio Merula (1595–1665) O Jesu mi dulcissime (kontrafaktura O Salutaris ze zbioru Pegaso, opera musicale, Wenecja, 1640 – Ambrosius Profe, Erster Theil gestlicher Concerten und Harmonien, Lipsk, 1641)

Philipp Friedrich Buchner (1614–1669) Sonata XIV. 2 Violin. e Fagotto (Plectrum musicum op. 4, Frankfurt, 1662)

Martin Mayer (ok. 1650–ok. 1712) Heilig ist der Herre Zebaoth (rkp. Breslau, 1676)

Wydawca: Claves Records (CD 1805)

Reżyseria dźwięku, montaż, mastering: Markus Heiland / Tritonus Musikproduktion

Nagrania dokonano 17–19 kwietnia 2016 r. w Narodowym Forum Muzyki

Światowa premiera albumu: 4 maja 2018 r.

„Siedemnastowieczny Wrocław był jednym z ważniejszych ośrodków muzycznych Europy. Obszerne biblioteki muzyczne zgromadzono w trzech głównych kościołach protestanckich miasta: św. Elżbiety, św. Marii Magdaleny i św. Bernardyna. Ich repertuar kształtowały zarówno druki z niemieckich i włoskich oficyn, jak i kompozycje lokalnych kantorów lub organistów zatrudnianych w kościelnych zespołach. Odrębny zbiór niemal czterystu druków muzycznych z lat 1610–1665 przez większą część stulecia pozostawał w rękach prywatnych. Jego inicjatorem był prawdopodobnie Ambrosius Profe, organista kościoła św. Elżbiety w latach 1633–1649, a kolejnym właścicielem Daniel Sartorius, nauczyciel w gimnazjum przy tej świątyni. Po jego śmierci w roku 1671 zbiór ów został wcielony do Bibliotheca Rhedigeriana – kolekcji rzadkich rękopisów, druków, obrazów, rzeźb, monet i minerałów, zebranej przez wrocławskiego patrycjusza Thomasa Rhedigera (1540–1576), zdeponowanej w sali nad zakrystią kościoła św. Elżbiety, przekazanej miastu w roku 1645 i udostępnionej publicznie w roku 1661. Wszystkie te zbiory muzykaliów wcielono w latach 1865–1867 do nowo założonej Stadtbibliothek. Wywiezione z miasta podczas II wojny światowej, zostały one po roku 1945 rozproszone. Część nie odnalazła się do dzisiaj. Większość druków muzycznych powróciła do Wrocławia. Liczne rękopisy uważane były za zaginione aż do końca lat osiemdziesiątych, kiedy ogłoszono ich obecność w berlińskiej Staatsbibliothek; trafiły tam z Moskwy, gdzie wciąż pozostają niektóre pozycje dawnej wrocławskiej książnicy. Próbując nakreślić panoramę muzyki sakralnej siedemnastowiecznego Wrocławia, przedstawiamy na płycie kompozycje z czterech różnych kolekcji, najczęściej unikatowe, zachowane wyłącznie w zbiorach proweniencji wrocławskiej. Są to pochodzące z lat 1608–1676 utwory kompozytorów włoskich, niemieckich (w tym lokalnych, wrocławskich) i polskich, które zaświadczają o szerokich horyzontach muzycznych miasta i stanowią wymowne świadectwo jego dawnej artystycznej świetności".

Fragment eseju Marcina Szelesta zamieszczonego w booklecie płyty.

Arvo Pärt – The Symphonies

Wydana przez wytwórnię fonograficzną ECM najnowsza płyta NFM Filharmonii Wrocławskiej zawiera wszystkie cztery symfonie Arvo Pärta, nagrane pod kierunkiem jego muzycznego wspólnika Tõnu Kaljuste. Każda z symfonii, jak zauważył wielki estoński kompozytor, jest światem samym w sobie. Słuchane w porządku chronologicznym, opowiadają nam także wiele o muzycznej i duchowej podróży Pärta i o różnych sposobach wykonywania muzycznego rzemiosła. Czterdzieści pięć lat dzieli I Symfonię („Polyphonic"), napisaną w 1963 roku, kiedy był jeszcze uczniem Heino Ellera, od IV Symfonii („Los Angeles"), napisanej w 2008 roku, kiedy był już najczęściej wykonywanym na świecie kompozytorem współczesnym.

Nagranie albumu poprzedziła kilkunastomiesięczna współpraca Tõnu Kaljuste z NFM Filharmonią Wrocławską, związana z obchodami 80. urodzin Arvo Pärta. W jej ramach zorganizowano trzy koncerty: w Sztokholmie, Tallinnie i we Wrocławiu.

Wykonawcy:

Tõnu Kaljuste – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

Program:
Arvo Pärt (*1935) I Symfonia „Polyphonic", II Symfonia, III Symfonia, IV Symfonia „Los Angeles"

Wydawca: ECM (ECM 2600)

Reżyseria dźwięku, montaż, mastering: Andrzej Sasin, Aleksandra Nagórko / CD Accord, Christoph Stickel / MSM Studios, Monachium
Nagrania dokonano w październiku 2015 r. i w sierpniu 2016 r. (III Symfonia) w Narodowym Forum Muzyki

Światowa premiera albumu: 20.04.2018 r.

„Zawarte na płycie utwory zostały poprowadzone przez Tõnu Kaljuste, który zdaje się być ulubionym interpretatorem tego kompozytora [Arvo Pärta]. Album jest pierwszą płytą, na której znalazły się wszystkie cztery symfonie Pärta; pozwala prześledzić stylistyczną drogę twórcy. Kaljuste i jego orkiestra są równie przekonujący, kiedy spokojnie »rozpakowują tobołki« archaicznie brzmiącej melodii [IV Symfonii], jak i wtedy, gdy konfrontują się z kanciastymi, kontrapunktycznymi zderzeniami we wcześniejszych utworach".