Huta szkoła w Szklarskiej Porębie

Pierwsza pisana wzmianka o hucie szkła, wówczas jeszcze wędrownej, pochodzi z XIV wieku. Pierwsi hutnicy, pilnie strzegli swych warsztatowych tajemnic, szkło uchodziło bowiem za towar luksusowy. Swoje zakłady, w tym piece hutnicze, lokowali w trudno dostępnych miejscach. Po wyczerpaniu zapasów drewna przenosili je w inne rejony, stąd nazwa hut wędrownych.

Dyrektorem należącej do hrabiego Schaffgotscha Józefiny, został słynny XIX wieczny technolog Franz Pohl. Huta szybko zyskała międzynarodowy rozgłos, także dzięki sukcesom na wystawach światowych. Już w 9 lat po otwarciu Józefiny, londyńscy goście wystawy zachwycali się wyrobami ze Szklarskiej Poręby. Dziennikarze Times'a uznali je za najdoskonalsze na świecie. Kolejne medale przyniosły wystawy z Paryża i Wiednia. Po II wojnie światowej Józefina kontynuowała produkcję.

Z czasem zakład przemianowano na Hutę Szkła Kryształowego Julia. Jej historię kończą przemiany gospodarcze lat 90-tych XX wieku i decyzja Sąd Gospodarczego z Jeleniej Góry, który 19 października 1993 roku wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości HSK Julia.