Ossolineum

Leszek Mordarski | Utworzono: 2018-09-16 15:01 | Zmodyfikowano: 2018-09-18 15:02

Ossolineum działało we Wrocławiu - przeniesione ze Lwowa - już od kilku lat, dopiero jednak wystawa zorganizowana na początku 1950 roku, sprawiła, że Zakład Narodowy mógł pokazać swoje skarby, pośrednio też okaleczenia jakich doznał w czasie wojny i po niej. W dwu transportach w lipcu 1946 roku i marcu 47, ze Lwowa do Wrocławia dotarło: 217.450 woluminów, w tym 7.068 rękopisów i 41,5 tysiąca starych druków. Szacuje się, że około 70 procent przedwojennego zasobu Ossolineum pozostało we Lwowie.

Wszystko zaczęło się w czerwcu 1946 roku od wywiadu dla Głosu Ludu, jakiego udzielił Jerzy Borejsza, dyrektor Ossolineum w latach 1939/40. Rozmowa z gorącym rzecznikiem ulokowania Ossolineum w stolicy Dolnego Śląska, ukazała się pod wymownym tytułem "Ossolineum powinno być we Wrocławiu". W ten sposób, po zakończeniu rozmów między rządami Polski i Związku Radzieckiego o przekazaniu lwowskich zbiorów ossolińskich Polsce, zawiadomiono społeczeństwo, że Prezydium Rady Ministrów wybrało Wrocław na nową siedzibę Ossolineum.