BAGAŻ: Spektakl dyplomowy studentów Wydziału Lalkarskiego

Inscenizacja, reżyseria i scenografia: Aleksander Maksymiak
Muzyka: Zbigniew Karnecki
Przygotowanie wokalne: Małgorzata Jaworska-Kaczmarek
Plastyka ruchu: Ewelina Ciszewska
Asystentki reżysera: Dorota Bator, Agnieszka Ejsmont
Występują: Karolina Bartkowiak, Natalia Bloch , Agnieszka Ejsmont , Filip Niżyński , Michał Skiba, Łukasz Staniewski
Realizacja zdjęć do spektaklu: Wrocławska Szkoła Fotografii AFA
Opieka artystyczna: Dobromił Nosek
Projekt plakatu : Iwona Makowska
Czas trwania: ok. 60 min.
Grupa wiekowa:16 +.

Z wielu wątków i tropów wzajemnie przenikających się w opowiadaniach Brunona Schulza jest ten jeden szczególny. To czas.W prozie Schulza jest on żywiołem, który rozwarstwia rzeczywistość, rozbija ją na różnorodne światy, które pozostają w nieustannych wzajemnych związkach. Partytura „Bagażu” to polifoniczna podróż w czasie gdzie mapą, według której porusza się Józef ( główny bohater ), jest pamięć – ze wszystkimi swoimi zaletami, i słabościami.

Jego wędrówka, to tułaczka w głąb siebie, po labiryncie pamięci, głęboko zakorzenionej, a jednocześnie ułomnej, szczątkowej i niepewnej. To podróż w czasie do świata, w którym prawa logiki i fizyki nie obowiązują, gdzie granice dla naszej wyobraźni stawia jedynie nasza pamięć. Jej artefakty są śladem i zapisem wspomnień o nieobecnych, o miejscach i zdarzeniach, których już nie ma, być może nigdy nie istniały. W ten niejako zużyty już czas, z łatwością wkradają się byty pozorne: skrawki wydarzeń, strzępy zdań, panoptikum podejrzanych figur oczekujących ponownych, pozornych powrotów.Dla Józefa, jest to żywioł daleki i nieskończenie obcy, nie tolerujący „turystów” z innej rzeczywistości. Obserwując go, próbuje spojrzeć na własne życie i zrozumieć je. A czyż ten świat już dawno nie został zapakowany i odesłany na ślepy tor tak jak nasze wspomnienia z przeszłości powracające w strzępach wydarzeń i obrazów?
„Cóż jednak zrobić ze zdarzeniami, które nie mają swego własnego miejsca w czasie? (…) Tylko spokojnie! Bez zbytecznej paniki, załatwimy to po cichu we własnym zakresie działania.”
                                                                                                     Bruno Schulz „Genialna epoka”
„Mimo pozorów ożywienia i nam jest ciężko na sercu i pełni jesteśmy trwogi.
W imię boże tedy – wsiadamy i odjazd!”
                                                                                                     Bruno Schulz „Księga”