Są pieniądze na kolejne prace w Auli Leopoldyńskiej

By otrzymać środki na kolejne etapy prac w Auli, Fundacja dla UWr, będąca podmiotem realizującym projekt kompleksowej konserwacji Auli, musiała wystartować w ogłoszonym w grudniu 2017 r. przez prezydenta Wrocławia konkursie na realizację zadania publicznego, pn. Działania w zakresie ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego we Wrocławiu. Na ten cel gmina Wrocław zarezerwowała w swoim budżecie na 2018 r. ponad 10 mln zł. Na konkurs wpłynęło 46 ofert, z których 44 spełniły wymogi formalne. Komisja konkursowa, pod przewodnictwem Agaty Chmielowskiej, miejskiej konserwator zabytków we Wrocławiu, na posiedzeniu dnia 8 lutego zadecydowała o przyznaniu 34 dotacji na łączną sumę blisko 6 mln zł. Fundacja dla UWr dostała najwyższą kwotę – 800 tys. zł. [zob. wyniki konkursu].

Przyznanie dotacji na rzecz prac w Auli, oznacza, że to właśnie Fundacja dla UWr – a pośrednio Uniwersytet Wrocławski – jest największym beneficjentem funduszy miejskich pod względem środków przeznaczonych na ratowanie zabytków. Tegoroczna dotacja jest już czwartą – poprzednie, przyznane w takich samych konkursach w latach 2015–2017, opiewały na łączną kwotę blisko 3 mln zł i pozwoliły na wzmocnienie konstrukcji stropu Auli (2015 r.), przeprowadzenie kompleksowej konserwacji podium Auli (2016 r.) oraz konserwacji sklepienia ponad emporą muzyczną Auli (2017 r.). [zob. Kalendarium prac]

Decyzja władz miejskich i miejskiego konserwatora zabytków we Wrocławiu, dotycząca tak dużego wsparcia ze strony miasta, jest oczywista i w pełni uzasadniona, o czym mówił m.in. Adam Grehl, wiceprezydent Wrocławia, przyznając 23 stycznia na konferencji prasowej w Auli Leopoldyńskiej, że im więcej pojawiało się we Wrocławiu odnowionych, historycznych obiektów wokół Uniwersytetu, tym większym wyrzutem sumienia dla miasta był stan Auli Leopoldyńskiej, której konserwacji uczelnia nie jest w stanie sama podołać ze względów finansowych – stąd decyzja o wsparciu miasta. To właśnie Aula Leopoldyńska jest jednym z najcenniejszych zabytków Dolnego Śląska i jedną z wizytówek Wrocławia. Jest drugą najchętniej odwiedzaną przez turystów przestrzenią muzealną we Wrocławiu (zaraz po Panoramie Racławickiej), np. w 2016 r. odwiedziło ją ponad 140 tys. osób.

Dzięki przyznanej przez gminę Wrocław dotacji, możliwe będzie rozpoczęcie prac w obrębie audytorium, czyli w środkowej części Auli. Ten etap prac obejmował będzie osiem lóż profesorskich ustawionych (po cztery) przy ścianie północnej i południowej.

Pracom konserwatorskim zostanie poddanych osiem olejnych obrazów o wymiarach 133 cm na 110 cm, malowanych na płótnie, ujętych w bogate owalne ramy i umieszczonych nad zapleckami lóż profesorskich. Obrazy przedstawiają władców i dostojników związanych z dziejami zakonu jezuitów, ich przybyciem do Wrocławia oraz założeniem i budową uniwersytetu. Pierwotnie, jako pierwsi od strony zachodniej i wschodniej, przedstawieni byli dostojnicy kościelni. Od strony podium dwaj papieże – Urban VIII i Klemens XII, zaś od empory – biskup wrocławski Filip kardynał Sintzendorf i generał zakonu Franz Retz. Cztery środkowe portrety przedstawiały – i nadal przedstawiają – władców świeckich, dlatego do dziś ujęte są w ramy zwieńczone koronami. Obrazy są tym elementem wystroju Auli, który najczęściej ulegał zmianie, oczywiście ze względów politycznych. W sumie w ośmiu ramach, przedstawionych było 13 postaci. Malowideł wykonano łącznie 19. Pierwsze zawisły w Auli najprawdopodobniej pod koniec 1732 r. Niestety, autor pierwotnego cyklu obrazów pozostaje nieznany. Nie wiadomo także, co stało się z tymi, które jeszcze w XVIII w. usunięto i zastąpiono innymi – z pewnością nie zachowały się na uczelni. Wśród znajdujących się dziś w Auli obrazów są dwa oryginały (dwa pierwsze od strony empory po stronie południowej) i sześć kopii wykonanych po zuchwałej kradzieży, do jakiej doszło w czerwcu 1997 r. [zob. Tajemnica leopoldyńskich obrazów].

Finansowana ze środków miejskich konserwacja będzie obejmować także osiem bogato zdobionych ram do obrazów, wykonanych z drewna lipowego, a następnie polichromowanych i złoconych, oraz polichromie ścian za obrazami i w przestrzeni pomiędzy konsolami. Jedynymi elementami sztukatorskimi, które poddane będą konserwacji na tym etapie prac, będą odcinki gierowanych gzymsów na konsolach nad lożami, wykonane w technice sztukatorskiej z narzutu, marmoryzowane i pokryte złoceniami.