MASKARADA wspomnienie przyszłości

Spektakl na podstawie dramatu Maskarada Michaiła Lermontowa i spektaklu Wsiewołoda Meyerholda z 1917 roku.

Sceniczna kompozycja gromadząca doświadczenia legendarnego spektaklu Teatru Aleksandryjskiego, wyreżyserowanego przez Wsiewołoda Meyerholda w 1917 roku, to najważniejszy cel tego artystycznego przedsięwzięcia. Maskarada. Wspomnienia przyszłości, tytuł z zamierzonym błędem logicznym, określa główny temat spektaklu: połączenie przeszłości i teraźniejszości, przenikanie się obrazów wspominanych stuleci i dnia dzisiejszego. Dążenie do maksymalnej precyzji przy zachowaniu wielowymiarowości obrazów i zasad kompozycji legendarnego spektaklu pozwala widzowi odbyć podróż w przeszłość. W tym celu stworzono przestrzeń, w której unikalne kostiumy teatralnych i makiety z 1917 roku, według projektu Aleksandra Gołowina, mogły zaistnieć na nowo. Zamierzeniem autorów współczesnej wersji nie było jednak dokonanie dosłownej restauracji inscenizacji Meyerholda. Zachowali cztery z dziesięciu obrazów znajdujących się w dramacie Lermontowa i spektaklu z 1917 roku. Wybrali te sceny, których dramaturgia odnosi się do współczesności. Studium wielkiego spektaklu przeszłości w autorskim przedstawieniu Walerija Fokina łączy się z głębokim przenikaniem problematyki dnia codziennego. Maskarada. Wspomnienia przyszłości zawdzięcza Meyerholdowi formę sceniczną, kostiumy, muzykę i mise-en-scène Maskarady z 1917 roku.

Maskarada dla Teatru Aleksandryjskiego to jak Czajka Czechowa dla Teatru Artystycznego. To był ostatni spektakl Meyerholda w tym teatrze, w lutym 1917 roku, a zagrano tylko dwa przedstawienia. Potem były wznowienia, druga redakcja i trzecia już w latach 30. Ten spektakl jest ikoną Aleksandryjskiego, pokazuje różne teatralne tradycje – szkoły malarstwa, scenografii, dźwięku, muzyki. Inscenizacja oczywiście nie będzie stuprocentowym wznowieniem. Cztery sceny zrekonstruowane są na podstawie szkiców i partytur, które zachowały się w teatralnym archiwum. Ale całość jest zanurzona we współczesną formę teatralną.
Walerij Fokin | „Scena” 2016 nr 1

Teatr Aleksandryjski
Reżyseria Walerij Fokin
Adaptacja, dramaturgia na podstawie historycznej dokumentacji Aleksandr Czepurow
Teksty Władimir Antipow
Występują Wasilisa Alieksiejewa, Siergiej Elikow, Olga Gilwanowa, Iwan Jefremow, Galina Karelina, Josif Koszelewicz, Irina Lepeszenkowa, Dmitrij Łysenkow, Nikołaj Marton, Wadim Nikitin, Petr Semak, Siergiej Sidorenko, Wiktor Szuralew, Polina Tepljakowa, Jelena Wożakina
Maski Margarita Abroskina, Filipp Bajandin, Nikita Barsukow, Nikołaj Belin, Dmitrij Bielow, Aleksiej Frolow, Andriei Marusin, Andriei Matiukow, Aleksandr Mickiewicz, Oksana Obuchowicz, Siergiej Sidorenko, Olesia Sokołowa, Walerij Stiepanow, Sofia Szustrowa, Jelena Zimina
Chór Gulnara Gilazowa, Maksim Jakowlew, Ilija Malafej, Władimir Malikow, Anton Moskalew, Warwara Nikitina, Olga Nikolajewa, Marianna Owczincewa, Andriej Timoszewski, Oksana Unieżska
Pieśń liryczna w wykonaniu Julii Korpaczewej.
Asystent reżysera, kierownik muzyczny Iwan Blagoder
​Współpraca artystyczna Gieorgij Paszyn
Asystent reżysera Jelena Borunowa
Scenografia Siemion Pastuch

Muzyka Aleksandr Bakszi; fragmenty kompozycji Aleksandra Głazunowa pochodzące z Maskarady Meyerholda oraz Walc-Fantazja Michaiła Glinki
Kostiumy Nika Wielegżaninowa
Światło Damir Ismagilow
Choreografia Igor Kaczajew 

Menadżerka Daria Żywotowa
Premiera 19 września 2014