50-lecie odkrycia Jaskini Niedźwiedziej

Organizatorem sympozjum jest Zakład Paleozoologii Instytutu Biologii Środowiskowej Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczestnicy konferencji – w tym roku przyjedzie wielu badaczy z Europy i z Azji – tradycyjnie będą poruszać kwestie związane z paleontologią, geologią i speleologią. Zaprezentują też wyniki najnowszych badań genetycznych i morfologicznych (nie tylko niedźwiedzi, ale także lwa jaskiniowego, rysia, lamparta czy hieny jaskiniowej) i opowiedzą o karłowatych słoniach z wysp śródziemnomorskich oraz znaczeniu sztuki naskalnej w życiu ludzi prehistorycznych.

Kletno i Stronie Śląskie, gdzie odbędzie się sympozjum, znajdują się w głębokiej dolinie u stóp Śnieżnika Kłodzkiego, najwyższego szczytu w Sudetach Wschodnich. To właśnie w tym rejonie, w kamieniołomach, 50 lat temu zostały odkryte liczne kości niedźwiedzi jaskiniowych. Jubileusz tego stanowiska, znanego obecnie jako Jaskinia Niedźwiedzia, będzie istotną częścią tegorocznej konferencji I nic w tym dziwnego, bo setki tysięcy kości niedźwiedzia jaskiniowego wraz z setkami kości lwów jaskiniowych, wielkich wilków jaskiniowych, ogromnych, stepowych niedźwiedzi brunatnych i wielu innych gatunków dokumentują świat fauny epoki lodowcowej, który dawno przeminął.

Poza Jaskinią Niedźwiedzią – wypełnioną nie tylko kośćmi niedźwiedzia jaskiniowego, ale także lwów jaskiniowych, wielkich wilków jaskiniowych, stepowych niedźwiedzi brunatnych i wielu innych reprezentantów świata epoki lodowcowej, który dawno przeminął – uczestnikom konferencji zostaną zaprezentowane dwa inne stanowiska o interesującej historii i bogatej faunie: Jaskinia Radochowska oraz Jaskinia Solna Jama. Cały region posiada również liczne udokumentowane zjawiska geologiczne i krasowe, więc Stronie Śląskie i Kletno są idealnym miejscem do zorganizowania sympozjum.

Aktualne informacje na temat sympozjum znajdziecie TUTAJ.

Na zdjęciu: Porównanie wyglądu żuchw niedźwiedzia brunatnego z jaskiń sudeckich. Osobniki nr 1 (Jaskinia Naciekowa) i nr 2 (Jaskinia Niedźwiedzia) to holoceńska forma Ursus arctos arctos, współcześnie występująca na obszarze Europy Środkowej.

Osobnik nr 3 (Jaskinia Niedźwiedzia) to górnoplejstoceńska, olbrzymia, masywna forma Ursus arctos priscus, zanikła na terenie Europy po ustąpieniu ostatniego zlodowacenia (w okresie 15 - 12 tys. l.). Forma ta była związana z otwartymi terenami stepu mamuciego (pokonując duże odległości niedźwiedź ten żywił się głównie padliną dużych ssaków kopytnych). Swoją budową i rozmiarami zwierzę przypominało największe podgatunki niedźwiedzia brunatnego, współcześnie występujące wzdłuż Morza Beringa.

Wszystkie osobniki zostały przedstawione w tej samej proporcji, skala 10 cm.