Muzyka Legendarna, czwartek, godz. 20.00-23.00

Michał Baniecki i Michał Kazulo | Utworzono: 2016-07-14 17:37 | Zmodyfikowano: 2016-07-14 17:37

Co zrobić, kiedy nastąpi klęska urodzaju i wszystkie pomysły wydają się dobre? (Zmiana) Są zespoły, które dostąpiły zaszczytu (?) zbudowania wokół siebie grona nie tyle fanów, co wyznawców. (Zmiana) Jeśli rock progresywny jest muzyką trudną, to muzyka naszego czwartkowego gościa.... (Zmiana + szybkie solo gitarowe) Długie dystanse muzyczne muszą mieć usprawiedliwienie... (Zmiana.) (Zmiana zmiany)

Tak mniej więcej wygląda odbiór muzyki grupy Dream Theater. Kombinacje rytmiczne, formalne, brzmieniowe i znaczeniowe powodują zadyszkę u słuchającego. Teoretycznie wszystko co dobre tam jest: wirtuozeria, klarowność brzmienia, zgranie zespołu na kosmicznym poziomie, odwołania do najlepszych..., a jednak czegoś brak. Słuchając ich muzyki, ma się wrażenie chaosu (ale nie chaosu w rozumieniu Roberta Frippa!), wręcz taniego efekciarstwa. Nie można nie docenić kunsztu warsztatowego muzyków, ale nie ma on bezpośredniego przełożenia na kompozycje. Z drugiej jednak strony... Jeśli spotkasz miłośnika muzyki Dream Theater, to na ogół kupuje on każdy ich pomysł bez mrugnięcia okiem. Zdaje się nie widzieć wad tej muzyki i jakakolwiek inna zostaje z miejsca deprecjonowana. Kult. Postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej zjawisku, jakim jest Dream Theater w czwartkowej audycji. Desakralizacja? Podejmiemy próbę. Niczego jednak nie obiecujemy.