Młode wzorem seniorek. Koszykarki Ślęzy U 16 trzecie w Polsce

W fazie grupowej wrocławianki wygrały z miejscowym Basketem 88:50 i Eneą AZS-em Poznań 81:63. Nieznaczna porażka z Trójką OSiR Żyrardów 51:53 sprawiła, że do półfinału przystąpiły z drugiego miejsca. Tam rywalem MKS MOS Ślęzy był Widzew. Spotkanie miało bardzo zacięty przebieg, jednak lepsze okazały się łodzianki wygrywając 51:46.

Pozostał więc mecz o trzecie miejsce, w którym wrocławiankom znów przyszło się mierzyć z zespołem z Żyrardowa. Emocji nie brakowało, wynik przez 40 minut był bardzo wyrównany. W nerwowej końcówce więcej zimnej krwi zachowały podopieczne Romualda Krauzego i wzięły rewanż za porażkę w fazie grupowej.

Drużyna MKS MOS Ślęzy rocznika 2002 od lat nie ma sobie równych w rozgrywkach strefy dolnośląsko-lubuskiej. Wygrywała ligę mini koszykówki, zwyciężała też w kategorii młodziczek. Przed dwoma laty odniosła swój największy dotąd sukces, zdobywając wicemistrzostwo Polski w kategorii młodziczek. Wrocławianki bardzo szybko stały się czołowym zespołem kraju w swojej kategorii wiekowej, wygrywając wiele bardzo silnie obsadzonych turniejów, zarówno w Polsce jak i za granicą. Zdobyty w niedzielę medal jeszcze bardziej ugruntował ich pozycję.

Wyniki turnieju w Gnieźnie:

MKS MOS Elektrotim Ślęza Wrocław – Basket Gniezno 88:50

MKS MOS Elektrotim Ślęza Wrocław – Enea AZS Poznań 81:63

MKS MOS Elektrotim Ślęza Wrocław – UKS Trójka OSiR Żyrardów 51:53

Półfinały:

MKS MOS Elektrotim Ślęza Wrocław – Widzew Łódź 46:51

MKK Sokołów SA Sokołów Podlaski – UKS Trójka OSiR Żyrardów 71:60

Mecz o 3. miejsce:

MKS MOS Elektrotim Ślęza Wrocław – UKS Trójka OSiR Żyrardów 67:66

Finał:

Widzew Łódź – MKK Sokołów SA Sokołów Podlaski 53:51.

Skład MKS MOS Elektrotim Ślęzy Wrocław: Weronika Hipp (2001), Katarzyna Hyży (2002), Justyna Ilczyszyn (2000), Wiktoria Kazimierowicz (2000), Kamila Nawrocka (2000), Maja Nizioł (2000), Magdalena Obrocka (2001), Alicja Rogozińska (2002), Marianna Rusinek (2000), Kornelia Szeremeta (2001), Agata Szmyrka (2001), Anna Tas (2001), Emilia Ulążka (2000).