Sensacja historyczna w Kłodzku! Odkryto freski

Wałbrzych ma złoty pociąg, a Kłodzko barokowe freski. W kościele klarysek fragmenty malowideł wiosną udało się odsłonić studentom Akademii Sztuk Pięknych z Krakowa. Teraz okazało się, że ich autorem jest Karol Dankwart, nadworny malarz króla Jana III Sobieskiego.

"To prawdziwa gwiazda malarstwa tamtych czasów" - mówi koordynatorka projektu Henryka Szczepanowska:

Prace są bardzo wysokiej klasy. "Ich zabezpieczenie i wyeksponowanie będzie bardzo kosztowne, dlatego szukamy wsparcia" - mówi inżynier Andrzej Kociński:

Pochodzący ze Szwecji twórca na przełomie XVII i XVIII wieku działał w Polsce. Jest autorem wielu dzieł w kościołach krakowskich oraz w bazylice na Jasnej Górze. 

"Pewni będziemy po całkowitym odsłonięciu" – dla prw.pl komentuje profesor Andrzej Kozieł z Uniwersytetu Wrocławskiego. – "Jednak na podstawie oględzin odkrywek możemy z bardzo dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że jest to właśnie Karol Dankwart"

"To jeden z najbardziej wybitnych malarzy okresu baroku, który działał na terenie Śląsk i zyskał międzynarodową sławę. Na jego autorstwo wskazują dwie rzeczy, bardzo typowe dla dzieł Dankwarta. Po pierwsze charakterystyczne typy twarzy, które przedstawia, a po drugie unikalna technika, którą stosował. Po odsłonięciu i właściwym wyeksponowaniu, to może być ogromna atrakcja turystyczna Kłodzka" – podsumowuje.

Pierwsze wzmianki o kaplicy stojącej w tym miejscu pojawiają się w 1275 roku. Wiadomo, że spłonęła dwieście lat później. Już w 1479 roku świątynia została odbudowana przez Bernardynów. W 1517 roku miał miejsce kolejny pożar. Odbudowa szła bardzo powoli, a trzydzieści lat później po opuszczeniu Kłodzka przez zakon, budynki zostały przekazane miastu (urządzono tam szpital dla ubogich oraz kaplicę). Kościół ostatecznie został zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej.

Jak podaje Wikipedia: „Ruiny pozostawały bez opieki przez kilkanaście lat. W 1643 r. do miasta powrócili bernardyni, którzy rozpoczęli odbudowę kościoła i klasztoru, trwającą blisko 150 lat z przerwami. Zachowano gotyckie prezbiterium, zaś nawa i kaplice otrzymały wystrój późnobarokowy. Budowlę przykryto sklepieniem kolebkowym. W 1665 r. kard. Ernst Adalbert von Harrach dokonał poświecenia nowej świątyni. Kolejne oblężenie Austriaków w 1760 r. w czasie III wojny śląskiej spowodowało kolejny pożar kościoła. Po zakończeniu działań zbrojnych odbudowano wieżę oraz dobudowano drugą – skromniejszą. W 1810 r. po kasacie zakonu kościół został zamieniony na magazyn słomy i siana dla garnizonu pruskiego. W klasztorze natomiast urządzono biura dla oficerów, mieszkania dla żołnierzy i ich rodzin oraz szpital. W 1834 r. władze przekształciły kościół w ewangelicki kościół garnizonowy”. Obecnie kościół jest prowadzony przez Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji.