Honorowy Obywatel Wrocławia: Mija termin zgłoszeń

Kto Honorowym Obywatelem Wrocławia w tym roku? - dziś (18 marca) mija termin zgłaszania kandydatów do tytułu przez mieszkańców. Na wnioski czeka jeszcze biuro rady miejskiej.

Wiadomo, że swoich kandydatów zgłosił prezydent Wrocławia. Jest też silna grupa wspierająca akcje przyznania wyróżnienia Karolowi Modzelewskiemu. Poza tym swój wniosek złożą działacze Partii Zieloni, którzy chcą tytułu właśnie dla legendy solidarnościowego podziemia. Karola Modzelewskiego zgłosił też Ośrodek MYśli Społecznej im. Ferdynabda Lassala. Działacze m.in. tak uzasadniali swoją decyzję:

"Karol Modzelewski był zawsze tam, gdzie toczyła się walka o wolność, prawa człowieka i sprawiedliwość społeczną. Za swoje zaangażowanie płacił dotkliwymi represjami i latami więzienia"

PRZECZYTAJ: Karol Modzelewski - kandydat do tytułu Honorowego Obywatela

Z kolei prezydent Rafał Dutkiewicz wskazał nazwiska dwóch księży: Stanisława Orzechowskiego i ojca Ludwika Wiśniewskiego. Gospodarz Wrocławia ma większość w radzie więc wybór wydaje się przesądzony.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Kandydaci prezydenta do tytułu Honorowego Obywatela Wrocławia

To nie jedyne zgłoszenia. Stowarzyszenie Dolnośląski Kongres Kobiet poinformowało nas, że złożyło dziś w biurze Rady Miejskiej Wrocławia oficjalny wniosek o nadanie tytułu Barbarze Labudzie. Poniżej fragment uzasadnienia:

"Nagroda Honorowej Obywatelki Wrocławia należy się pani Barbarze Labudzie za odwagę, poświęcenie i konsekwencję w działaniu zgodnie z wyznawanymi przez Nią zasadami, z których najważniejsze to wolność i równość dla wszystkich, bez względu na płeć, rasę, czy wyznanie. Za wszystko, co zrobiła na rzecz polskich kobiet, w tym także wrocławianek. Oraz za jej wielką wrażliwość społeczną (...)"

Decyzja o przyznaniu tytułu zapada na zamkniętym posiedzeniu sesji rady miejskiej. Wyróżnienie zostaje oficjalnie wręczone w czerwcu.

Wniosek Stowarzyszenia Dolnośląski Kongres Kobiet

Z wielką przyjemnością mamy zaszczyt zgłosić kandydaturę Pani Barbary Labudy do tytułu Civitate Wratislaviensi Donatus.

Nagroda Honorowej Obywatelki Wrocławia należy się pani Barbarze Labudzie za odwagę, poświęcenie i konsekwencję w działaniu zgodnie z wyznawanymi przez Nią zasadami, z których najważniejsze to wolność i równość dla wszystkich, bez względu na płeć, rasę, czy wyznanie. Za wszystko, co zrobiła na rzecz polskich kobiet, w tym także wrocławianek. Oraz za jej wielką wrażliwość społeczną.

Barbara Labuda, z domu Ciesielska, urodziła się w Żmigrodzie. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Poznańskim. W Poznaniu, w marcu 1968 roku aktywnie uczestniczyła w protestach studenckich.

Po ślubie z Aleksandrem Labudą, przeprowadziła się do Wrocławia, gdzie ukończyła studia na Wydziale Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Na początku 1970 roku wraz z rodziną wyjechała do Paryża. Na Uniwersytecie Paryskim studiowała historię literatury, socjologię i politologię. Wstąpiła do Mouvement de Liberation da la Femme – ruchu feministycznego zwalczającego wszelkie objawy dyskryminacji i mizoginii i walczącego o równe prawa dla kobiet.

W grudniu 1970 roku na wiadomość o wydarzeniach na Wybrzeżu wyjechała do Gdańska, skąd przekazywała francuskiej prasie informacje o sytuacji w Polsce.

W połowie lat 70. wróciła z rodziną do Wrocławia. Prowadziła zajęcia ze studentami na UWr. Stosowała całkowicie odmienne, od wówczas obowiązujących, metody nauczania: studenci mówili jej po imieniu, nie sprawdzała list obecności, itp. Była bardzo lubiana przez studentów. Ze wzajemnością. W roku 1977, za pośrednictwem Stanisława Barańczaka, wraz z mężem nawiązali kontakt z Komitetem Obrony Robotników. W mieszkaniu Barbary i Aleksandra Labudów spotykali się wrocławskich korowcy i działacze Studenckiego Komitetu Solidarności.

Kiedy w 1980 roku powstała ,,Solidarność” Barbara Labuda towarzyszyła strajkującym robotnikom wrocławskich zakładów pracy, organizowała im wsparcie na uczelni, doradzała Międzyzakładowemu Komitetowi Założycielskiemu. Po strajkach tworzyła przy Regionie dolnośląskiej ,,S” wolną Wszechnicę Związkową - rodzaj latającego uniwersytetu. Szefowała jej. Była to najprężniejsza tego typu Wszechnica w kraju.

Po ogłoszeniu stanu wojennego uczestniczyła w strajkach w VII Zajezdni Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego oraz w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag. Po ich pacyfikacji – ukrywała się tworząc, wspólnie z Władysławem Frasyniukiem, struktury podziemnej ,,Solidarności” we Wrocławiu.
W październiku 1982 roku została aresztowana. Postawiono jej zarzuty ,,kontynuowania działalności związkowej w nielegalnym związku pod nazwą Tymczasowa Komisja Porozumiewawcza" oraz "próby obalenia ustroju PRL siłą". Prokuratura wojskowa zarzuciła jej ponadto współpracę z obcym wywiadem. Została skazana na 1,5 roku więzienia. Odsiedziała prawie rok w zakładach karnych we Wrocławiu i Krzywańcu. Zwolniona, na mocy amnestii, w lipcu 1983 roku.

W 1984 na Wydziale Filologicznym UWr uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych.
Po wyjściu z więzienia nie zaprzestała podziemnej działalności opozycyjnej. Od 1987 była członkinią i rzeczniczką Regionalnej Komisji Wykonawczej ,,S” Dolny Śląsk i redaktorką naczelną wydawanego przez RKW, dwutygodnika „Region”.

Zawsze opowiadała się za walką bez przemocy. Była zwolenniczką jawnego budowania struktur "S", co stawiało reżim w trudnej sytuacji. Między innymi dzięki jej wysiłkom, Region dolnośląski był pierwszy, który to zrealizował.

Była zwolenniczką Okrągłego Stołu (w czasie jego obrad redagowała specjalny biuletyn), zasiadała w Komitecie Obywatelskim. W 1989 roku, podczas wyborów do sejmu kontraktowego, zdobyła miażdżąco większą liczbę głosów we Wrocławskiem i została posłanką Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Sejmie kontraktowym.

To ona pierwsza oficjalnie domagała się zniesienia cenzury, i to dzięki jej inicjatywie parlamentarnej w Polsce została zlikwidowana cenzura. W latach 1991 i 1993 ponownie została posłanką z list Unii Demokratycznej. Z jej inicjatywy, w Sejmie RP powstała pierwsza Parlamentarna Grupa Kobiet. I choć w rodzinnym Wrocławiu nieustająco cieszyła się wielkim poparciem, sama zrezygnowała z ubiegania się o mandat poselski w kolejnych wyborach.

Zawsze niezależna i wierna swoim poglądom, w 1996 roku została podsekretarze, a następnie sekretarzem stanu, w Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Jako minister Kancelarii Prezydenta, kierowniczka Biura ds. Społecznych, Kultury i Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi, organizowała spektakularne akcje walki z narkomanią ,,Zażywasz – przegrywasz”, ,,Narkotyki - nie biorę”, a także ,,Bezpieczna droga do szkoły”, ,,Bezpieczna rodzina”, troszczyła się o dożywianie dzieci w szkołach. Była prezeską Fundacji Pomoc Kobietom oraz Stowarzyszenia na rzecz Praw i Wolności Bez Dogmatu.

W 2005 roku została powołana przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Wróciła do kraju w 2010 roku.

Obecnie jest członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 została „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w gabinecie cieni Kongresu Kobiet.  W 2011 odznaczona została Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2013 roku została laureatką Nagrody Specjalnej Kongresu Kobiet. - W walce o prawa kobiet była konsekwentna, bezkompromisowa - powiedziała o niej podczas laudacji Olga Krzyżanowska.

Konsekwentna i bezkompromisowa Barbara Labuda była we wszystkich swoich działaniach. Przyczyniła się do tego, że wrocławska opozycja demokratyczna była jedną z najsilniejszych i najlepiej zorganizowanych w naszym kraju. Dzięki temu, od początku przemian w 1989 roku, Wrocław jest w czołówce polskich miast, w których zmiany cywilizacyjne i kulturowe zachodzą najszybciej. Nie możemy o tym zapomnieć. Zwłaszcza dziś, gdy za parę miesięcy wszyscy będziemy hucznie świętować 35 rocznicę Polskiego Sierpnia’80. Społeczność Wrocławia musi pamiętać o swoich bohaterach. I bohaterkach.

Dlatego, jako Stowarzyszenie Dolnośląski Kongres Kobiet, wnioskujemy o nadanie tytułu Civitate Wratislaviensi Donatus Barbarze Labudzie.

Z poważaniem
W imieniu Członkiń Stowarzyszenia Dolnośląski Kongres Kobiet
Prezes SDKK Irena Kamińska