Tajemnica dębu z herbu Wałbrzycha

Teraz w tym samym miejscu stoi tam jego potomek, zasadzony w 1933 roku. O wszystkim informuje ogromny kamień, do niedawna niemal całkowicie przykryty ziemią.  Archeolog i miłośnik historii regionu Marcin Kuleszo mówi, jak wyglądało odszyfrowanie napisu:

Do tego miejsca prowadzą kamienne schody, przed wojną była tam prawdopodobnie platforma widokowa.  Do tej pory sądzono, że herbowy dąb rósł w zupełnie innej części parku, nie wiedziano także o jego potomku. Marcin Kuleszo mówi, że odkrycie jest sensacyjne, ponieważ do tej pory uważano, że herbowy dąb stał w zupełnie innym miejscu:



Te informacje wyryte są na ogromnym  kamieniu, który zakopano tuż pod drzewem. Specjalistom kilka dni zajęło rozszyfrowanie niemieckiego gotyku.  Głaz wystawał zaledwie kilka centymetrów nad ziemię.

Wałbrzych już planuje turystyczne wykorzystanie magicznego miejsca. Prezydent miasta, Roman Szełemej: - Historia sama w sobie, prawie jak legenda, na pewno do opowiedzenia. Chcemy korzystać z najlepszych historycznych legend. Zostanie to wszystko odrestaurowane. Na etapie tej rewitalizacji parku, która jest prowadzona, udostępnimy to turystom i zwiedzającym. Powinniśmy to zakończyć do września, razem z tym magicznym miejscem.

Obecny wygląd herbu Wałbrzycha został zatwierdzony na mocy uchwały z 1991 roku i ściśle wiąże z nazwą miasta. Sam Wałbrzych istnieje od 1191 roku, a pierwsza wzmianka o nazwie pochodzi z 1357 roku.

Wałbrzych (po niemiecku Waldenburg) miał swoje dialektyczne nazwy: Walmbrich, Walbrich. Najbliższe obecnej nazwie jest czeskie określenie Valbrich i nazwę tą tłumaczono jako "miasto wśród gór" bądź "lasogród" i do tego właśnie nawiązuje herb Wałbrzycha. Przedstawia on potężny dąb o zielonej koronie, w tle widoczne są szare góry. w 1675 roku herb przestawiał drzewo iglaste, sto lat później pojawiły się już dąb.