Koncert KTU na DRUM FEST

W Opolu odbywa się większość koncertów, gdyż to właśnie tutaj imprezę zapoczątkował i rozwija, twórca i dyrektor artystyczny Wojciech Lasek. To właśnie dzięki jego staraniom można zobaczyć i usłyszeć genialnych muzyków, nie tylko perkusistów, gdyż gwiazdami festiwalu są również gitarzyści, klawiszowcy, basiści, a w tym roku również rewelacyjny skrzypek rockowy.

Dzięki niepowtarzalnej atmosferze, muzycy chętnie powracają na festiwal w różnych składach prezentując mało popularną, a zarazem ciekawą muzykę. Prowadzą także warsztaty instrumentalne dzieląc się swoimi doświadczeniami oraz inspirując młodych do tworzenia i realizacji pasji muzycznych.

W tym roku festiwal DRUM FEST rozpocznie się 22 września i potrwa aż do 17 listopada 2013. Jak co roku, odbędzie się wiele niezapomnianych koncertów i warsztatów z udziałem znakomitych muzyków z całego świata. Festiwal oferuje bogaty program artystyczny i jest wydarzeniem kulturalnym skierowanym do szerokiego grona miłośników muzyki. Artyści zapraszani do udziału w festiwalu to czołówka światowej sceny. Są to wybitni muzycy i zarazem członkowie legendarnych zespołów rockowych, jazzowych oraz przedstawiciele muzyki etnicznej, klasycznej oraz gatunków mieszanych.

Podczas festiwalu odbywają się również 3 ogólnopolskie konkursy perkusyjne: wibrafonowy, marimbowy oraz gry na zestawie perkusyjnym, dla młodzieży do 25 roku życia.

27 września 2013 - KTU – Trey Gunn, Kimmo Pohjonen, Pat Mastelotto, g. 19:00 Zaklęte Rewiry

KTU – Trey Gunn, Kimmo Pohjonen, Pat Mastelotto

Trey Gunn - Warr guitar

Kimmo Pohjonen - akordeon, wokal

Pat Mastelotto – perkusja, elektronika

KTU czyli interkontynentalna grupa eksperymentalna założona w 2004 roku.

Styl gry Pata Mastelotto, który swoją karierę zaczął z rozmachem, bo w zespole Mr. Mister mającym na koncie mega hit w latach osiemdziesiątych – „Broken Wings”, ewoluował bardzo gwałtownie, by zatrzymać się na etapie, kiedy tradycyjny zestaw akustycznych bębnów został powiększony o elektroniczne urządzenia, dodając do tego pełne polotu improwizacje. Pat Mastelotto zaczął grać na perkusji mając zaledwie 10 lat i wzorując się na takich muzykach jak : Ginger Baker i Mike Giles. Szybko zdobył uznanie w świecie muzycznym i otrzymał tytuł najlepszego perkusisty ambitnej muzyki z pogranicza jazzu i rocka. Mastelotto współpracował z takimi grupami i muzykami jak: Mr. Mister, Scandal, Al Jarreau, Pointers Sisters, Terry Bozzio, Tony Levin, David Sylvian, No Man czy Flower Kings.
Trey Gunn do pierwszej ligi wybił się współpracując z Davidem Sylvianem. Grając na basowej hybrydzie o skali rozpiętej do pięciu oktaw potrafi skutecznie zabudować tło kompozycji mnóstwem pulsujących dźwięków, jak i zagrać partie solowe o brzmieniu łudząco podobnym do gitary elektrycznej. Trey Gunn jest amerykańskim instrumentalistą, gra na dziwnym, mało u nas znanym instrumencie Chapman stick. Znany z występów w grupach muzycznych King Crimson (1994-2003),Gordian Knot, lider The Trey Gunn Band oraz był współzałożyciel zespołów Quodia, KTU oraz TU. Współpracował również z takimi muzykami jak: Robert Fripp,Vernon Reid, John Paul Jones, Eric Johnson, Michael Brook, David Hykes oraz wieloma innymi.

Duet ten, chcąc wzbogacić swoją twórczość o nowy pierwiastek, postanowił zaprosić do współpracy fińskiego muzyka – Kimmo Pohjonena, grającego na akordeonie elektronicznym. Uzbrojony w szereg efektów modulujących brzmienie swojego instrumentu był tym, którego przesyceni karmazynową szkołą gry potrzebowali Mastelloto i Gunn.

Kimmo Pohjonen – fiński wizjoner o nieskrępowanej energii. Tworzy od 30 lat, inspirując się wszystkimi formami muzyki akordeonowej, m.in. folkiem, muzyką klasyczną, eksperymentalną. Współpracuje z muzykami, artystami, designerami i VJ-ami (Maritą Liulią, Antti Kuivalainen), tancerzami i choreografami (Lisą Torun w 2005 roku, Tero Saarinen i Carolyn Carlson w 2006 roku). Komponuje też muzykę filmową.

Zespół obierając nazwę KTU nagrał do tej pory dwa albumy – „Eight Armed Monkey” oraz „Quiver”, będące odtrutką na skostniały i obrośnięty kurzem rock alternatywny. Melodie prowadzone przez akordeon wsparte wielowymiarowymi podkładami rytmicznymi nie dają się zamknąć w brzmieniu trzech instrumentów. Elektronika i jazz w rockowej pigułce.