#Migawka. To był Wrocławski Dom Roku 1967

Kiedy w 1967 roku oddawano go do użytku, Trzonolinowiec uzyskał tytuł „Domu Roku”. Był on wówczas jednym z najbardziej nowatorskich i oryginalnych budynków w Europie. W Trzonolinowcu inne było wszystko. Po pierwsze fundament sięgał de facto szczytu budynku. Po drugie stropy zostały wylane, zanim powstały ściany. Gotowe stropy, za pomocą podnośników hydraulicznych wciągano na szczyt, a następnie mocowano do konstrukcji za pomocą stalowych lin. W ten sposób dom zamiast od dołu budowano „od góry”. Na 12. piętrach mierzącego ponad 40 metrów wieżowca zaprojektowano w sumie 44 – nowoczesne – jak na owe czas – mieszkania. Każde z nich wyposażone było w ogrzewanie podłogowe, przeszklone ściany, w których zamontowano obrotowe okna, czy zabudowane meblościanki. Niestety wkrótce po zasiedleniu okazało się, że eksperyment nie był zbyt udany, a zastosowane rozwiązania nie bardzo się sprawdziły. Mieszkańcy szybko zaczęli narzekać na pękające ściany oraz chwiejące się podczas silnych wiatrów stropy. W końcu, w 1974 roku budynek postanowiono wyłączyć z użytkowania, a konstrukcję wzmocniono dodatkowymi betonowymi słupami. W ten sposób niezwykły budynek wiszący stał się zwyczajnym „szkieletowym”.