Akcja: dyskredytacja

Pani Redaktor Maria Woś nigdzie nie "odleciała". To kawiorowa lewica, lewaccy popaprańcy, kolejne wcielenia postkomuny kopią grób naszej cywilizacji. A Pani Redaktor Maria Woś jest strażniczką prawdziwych wartości. Czyli tego, co współczesnym lewakom i wszystkim "ludziom pioruna" spod znaku "zwarcia w mózgu" jest całkowicie obce.

odleciała. Szkoda, bo dawno temu robiła dobre audycje, zwłaszcza edukacyjne dla uczniów szkół średnich. Ale to było prawie 50 lat temu. No cóż, jak widać powiedzenie o wieku i rozumie nie zawsze idzie w parze.

Zwalczanie podręcznika prof. Roszkowskiego to po prostu walka z historyczną świadomością młodego pokolenia. Bo ta wiedza jest bardzo szkodliwa dla interesów i niemieckich i rosyjskich. A realizatorów obcych Polsce interesów mamy bez liku - większość Sejmu i większość Senatu wypełniali przez większość kadencji.

Przyjdzie taki czas, kiedy autorzy zmasowanej akcji dyskredytacji będą w pośpiechu zjadać kartki, na których pisali dyspozycje dyskredytacji...

Jako znający treść podręcznika, zgodnie z życzeniem, odpowiadam po raz piąty. W najbardziej osobistej książce prof. Roszkowskiego pt. "Jeszcze nic straconego" mówi on obszernie m.in. o swoich muzycznych upodobaniach, do których należą utwory takich zespołów, jak The Beatles a przede wszystkim The Roliing Stones. Generalnie - profesor lubi muzykę rockową wielu zespołów, przede wszystkim tych z lat sześćdziesiątych i często jej słucha. Natomiast w podręczniku zwraca uwagę na zagrożenia duchowe, z jakimi wiąże się część twórczości niektórych muzyków. Tych, którzy jednoznacznie głoszą kult Szatana. Należy do nich np. Nergal Darski - jeden z tych, którzy całkiem serio szerzą kult zła, złych mocy, organizują swoje koncerty jako seanse nienawiści, w czasie których darta jest Biblia (znane okrzyki: "Żryjcie to g..." w czasie rzucania w stronę publiczności podartych i "znieważonych odbytniczo" kart Pisma Świętego itd. itp.). Mamy niestety taki wątek w działalności rockmenów, który polega na szerzeniu kultu zła wśród nastolatków. I o tym w swoim podręczniku pisze prof. W. Roszkowski.

Pani Woś dziwnym trafem pominęła tą część podręcznika,w której wiekowy pan profesor poucza młodzież swoimi osobliwymi wynurzeniami dot. szeroko pojętej muzyki rockowej. Może chociaż pan Artur zamieści w piątym wpisie coś w tym temacie ?

Przypomnę, że jedną ze zdobyczy Sierpnia 1980 był powrót lekcji historii do zasadniczych szkół zawodowych. Czyli tych, do których trafiało wtedy ponad 60% polskiej młodzieży. Ta młodzież przed rokiem 1981 konczyła historyczną edukację na ósmej klasie, w piętnastym roku życia. A Sierpień - jej tę edukację przedłużył, zwiększył. Także więc pod tym względem rok 1989 był zaprzeczeniem roku 1980. Bo krótko po 1989, decyzją rządu Jana Krzysztofa Bieleckiego, ilość lekcji historii w polskich szkołach zmniejszono. O połowę!! Celowe upośledzanie świadomości historycznej - to jeden z "owoców" pookrągłostołowych przemian. I dlatego z taką furią spotyka się podręcznik prof. Roszkowskiego.

Podręcznik prof. Roszkowskiego "od deski do deski" przeczytałem już jakiś czas temu, stąd "kity" o jakichś wypowiedziach o in vitro to nie dla mnie. Ich tam po prostu - nie ma. I to nawet w postacji jakiejkolwiek sugstii czy aluzji. Agresję ten podręcznik wywołuje z innej przyczyny: on jest o najnowszej historii. A ona dla postkomuny, dla postesbecji, dla lewaków, dla okrągłostołowych pseudo - elit jest wrogiem. Z tej przyczyny nie mamy ani jednej monografii tych postaci, które budowały byt szumnie zwany III RP. Bo te biografie cóż... Nazbyt są paskudne. Z tej przyczyny krótko po 1989 tak okrojono i zmieniono programy nauczania historii, by temat ten się w edukacji szkolnej nie pojawiał. I stąd ta wściekłość całego czerwono - różowo - postkomuszego towarzycha.

Cała radość z powrotu na antenę Pani Redaktor Marii Woś - po NASZEJ, słuchaczy stronie :)!

Z tą "świetną niegdyś felietonistką Joanną Szczepkowską" to Pani Redaktor raczyła żartować :). Nie sposób przecież dostrzec jakiegololwiek wspólnego mianownika między takimi twórcami felietonu, jak np. Pani Redaktor Maria Woś a twórcami przez tak maluteńkie "tfu", jak Joanna Szczepkowska.