Czerwona cegła, zielona kopułka i plomba

Prof. Paweł Wieczorkiewicz: "Zabranie Polsce Lwowa to jak wyrwanie człowiekowi połowy serca. Ciężko jest żyć z połową serca..." Ta straszna krzywda, ta potworna rana będzie przez Polaków odczuwana zawsze. Nie zabliżni się - nigdy.

Straszany los, straszna krzywda. Utrata Lwowa to ból straszny i jakimż bólem musiało być wyrwanie z tak bliskiego sercu miasta. Może nie jest za mądre to, co teraz powiem, ale jednak w tym bezliku zdarzeń tak strasznych jest też i coś dobrego. Bo wypędzona ze swojego Lwowa, z tego swojego Lwowa ograbiona Pani Maria Woś znaczącą część lwowskiego skarbu myśli i skarbu pamięci o Lwowie do Wrocławia przywiozła. I wielu tu słucha i słucha opowieści Pani Marii Woś i za te opowieści, jak i za inne felietony, ogromnie jest wdzięczna. Za sprawą tych opowieści dzisiątki żywych obrazów przed oczami stają. I nawet, jeśli człowiek nie stamtąd, to po takim opowiadaniu jakże bliskie są te obrazy...

Bardzo dobrze, że Pani Redaktor używa pojęcia EKSpatrianci a nie REpatrianci. To drugie jest wymyślonym przez kacapskich imperialistów sowieckim kłamstwem, które niestety utrwaliło się w języku.