Papież przyjął rezygnację Jana Tyrawy, biskupa pochodzącego z Dolnego Śląska

W komunikacie opublikowanym na stronie nuncjatury apostolskiej w Polsce czytamy, że "Ojciec Święty przyjął rezygnację biskupa Jana Tyrawy z posługi biskupa bydgoskiego. Mianował administratora apostolskiego diecezji bydgoskiej sede vacante w osobie biskupa toruńskiego Wiesława Śmigla".

Wyjaśniono, że "w następstwie formalnych zgłoszeń, Stolica Apostolska – działając zgodnie z motu proprio Vos estis lux mundi – przeprowadziła postępowanie dotyczące sygnalizowanych zaniedbań biskupa bydgoskiego Jana Tyrawy w sprawach o nadużycia seksualne wobec osób małoletnich ze strony niektórych księży pracujących w diecezji bydgoskiej".

"Po zakończeniu tego postępowania, mając na uwadze również inne trudności w zarządzaniu diecezją, biskup bydgoski złożył rezygnację z pełnienia swojej posługi, przyjętą dziś przez Ojca Świętego" - napisano w komunikacie.

Jan Tyrawa urodził się 4 listopada 1948 w Kuźnicach Świdnickich (obecnie Boguszów-Gorce). W 1966 ukończył Liceum Ogólnokształcące nr 3 w Wałbrzychu i uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach 1966–1973 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu, przerwane na czas odbycia zasadniczej służby wojskowej w Szczecinie-Podjuchach w latach 1967–1969. Magisterium z teologii uzyskał w 1973 na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Wyświęcony na prezbitera został 26 maja 1973 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu przez kardynała Bolesława Kominka, miejscowego arcybiskupa metropolitę. W latach 1974–1980 kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1976 uzyskał licencjat, a w 1980 doktorat na podstawie dysertacji Nauka Wojciecha Nowopolczyka o Eucharystii. W latach 1985–1986 realizował stypendium naukowe w Paderborn.

W latach 1973–1974 pracował jako wikariusz i katecheta w parafii św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy. W latach 1988–1993 był proboszczem parafii Bożego Ciała we Wrocławiu, a w 2001 pełnił funkcję wpierw administratora, a następnie proboszcza parafii Ducha Świętego we Wrocławiu.

W latach 1980–1985 pełnił funkcję ojca duchownego w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. W 1980 został wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, gdzie objął stanowisko adiunkta w Katedrze Teologii Dogmatycznej, a w latach 1981–1988 sprawował urząd sekretarza. Wszedł w skład kolegium redakcyjnego „Colloquium Salutis”.

24 września 1988 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej ze stolicą tytularną Nova Sinna. Święcenia biskupie otrzymał 5 listopada 1988 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. Udzielił mu ich kardynał Henryk Gulbinowicz, arcybiskup metropolita wrocławski, w asyście wrocławskich biskupów pomocniczych: Tadeusza Rybaka, Adama Dyczkowskiego i Józefa Pazdura. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Crux ave spes unica” (Witaj Krzyżu, jedyna nadziejo). W 1989 objął urząd wikariusza generalnego archidiecezji. Zajmował się duszpasterstwem świeckich i młodzieży, a także był cenzorem wydawnictw religijnych i egzaminatorem prosynodalnym. Należał do rady kapłańskiej i rady konsultorów. W 1989 został kanonikiem kapituły katedralnej. Był przewodniczącym komisji głównej synodu wrocławskiego i sekretarzem generalnym komitetu organizacyjnego międzynarodowego kongresu eucharystycznego we Wrocławiu.

24 lutego 2004 decyzją Jana Pawła II został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego nowo ustanowionej z dniem 25 marca 2004 diecezji bydgoskiej. Ingres do katedry bydgoskiej, w trakcie którego kanonicznie objął diecezję, odbył 28 marca 2004. 12 maja 2021 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu.

(źródło wikipedia.pl)