Zrozumieć architekturę PRL-u. Spacer z architektem: BARTOSZOWICE

Całość założenia powstała w 1973 roku jako Osiedle Profesorskie przeznaczone dla pracowników Politechniki Wrocławskiej, Akademii Medycznej, Akademii Wychowania Fizycznego, Uniwersytetu Medycznego i Przyrodniczego. Projekt założenia wykonali J. Tarczyński oraz A. Słabiak.

Każdy kolejny dom jest cofnięty względem poprzedniego o tą samą odległość sprawiając wrażenie falowania elewacji, co daje poczucie spokoju i harmonii.Wieloplanowość elewacji, plastyczne kompozycje z  zastosowaniem ograniczonej ilości materiałów: patynowanego drewna, tynku strukturalnego oraz kamienia lub ceramiki nasuwają skojarzenia ze skandynawską prostotą. Dzięki czemu bryły budynków doskonale współgrają z otaczającą je zielenią Wielkiej Wyspy.

Na uwagę zasługuje dom przy ulicy Żaka 25, który jako jedyny zachował się z niezmienionej formie od lat 70-tych. Do budynku dostajemy się przez wnękę w elewacji, która umożliwia ochronę przed deszczem. Dół budynku pokryty jest tynkiem strukturalnym, zachowała się oryginalna stolarka z widocznymi opaskami wokół okien i drzwi. Do budynku prowadzi kamienna posadzka.

Nad wejściem znajduje się pierwsze piętro budynku pokryte drewnem i zamknięte w ramy ścian zewnętrznych. Na elewacji widoczne są geometryczne kompozycje np. okładzina drewniana powtarza szerokość okna szczytowego, grubość parapetu znajduje odbicie w opasce przecinającej elewację boczną. Pod oknem widzimy pozostałość uchwytów na skrzynie z kwiatami.

Zrozumiałym jest, że jakość użytych do budowy materiałów pozostawia wiele do życzenia jednak największym problemem stają się nieudane, współczesne liftingi. Oryginalne podziały elewacji zostają przysłonięte kolorowymi tynkami położonymi na styropianie. Znika drewno a tym samym związek osiedla z otaczająca go naturą. Kamienne posadzki oraz lastriko ustępują miejsca kafelkom. Geometria, spokój i czytelność architektury przegrywa z indywidualnymi projektami nowych właścicieli.