Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz laureatem nagrody Jana Nowaka Jeziorańskiego

Nagroda Jana Nowaka Jeziorańskiego dla wrocławskiego kardynała. Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz, Metropolita Wrocławski w latach 1976-2004, otrzymał wyróżnienie podczas uroczystej gali w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Wyróżnienie przekazał prezydent tego miasta Rafał Dutkiewicz:

Przez kilkadziesiąt minut kardynał opowiadał o swoich początkach we Wrocławiu, gdzie przyjechał, jak sam przyznał, niechętnie, 42 lata temu. A odbierając nagrodę puentował:

Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz ma 94 lata. Wcześniej nagrodę Jana Nowaka Jeziorańskiego otrzymywali Tadeusz Mazowiecki, Zbigniew Brzeziński, czy Vaclav Havel.

Ks. kardynał Henryk Gulbinowicz urodził się 17 października 1923 r. w Szukiszkach na Wileńszczyźnie. Arcybiskup Senior Świętego Kościoła Rzymskiego Kardynał-Prezbiter Tytułu Niepokalanego Poczęcia NMP Ad Saxa Rubra święcenia kapłańskie przyjął 18 czerwca 1950 roku w Białymstoku, gdzie od 1970 roku sprawował urząd administratora apostolskiego. W tym samym roku otrzymał sakrę biskupią, w 1975 został arcybiskupem metropolitą wrocławskim. Ingres do katedry wrocławskiej odbył 2 lutego 1976 roku, a godność kardynała otrzymał 25 maja 1985 roku.

W latach 80. XX wieku aktywnie wspierał NSZZ „Solidarność” – był uczestnikiem inicjowanych przez związek wydarzeń, takich jak poświęcenie sztandarów, uroczystości narodowo-religijne, obchody zakazanych rocznic. 3 grudnia 1981 przyjął w depozyt 80 mln zł podjętych przez dolnośląskich działaczy z konta Zarządu Regionu (po 13 grudnia stanowiły główne źródło finansowania podziemnej działalności Regionalnego Komitetu Strajkowego). Po wprowadzeniu stanu wojennego udzielał schronienia ukrywającym się działaczom RKS oraz innym osobom zagrożonym utratą wolności, w publicznych wystąpieniach piętnował decyzje rządu oraz wzywał do respektowania przysługujących obywatelom praw. Osobiście interweniował u władz w sprawie internowanych i odwiedzał ośrodki odosobnienia.

Przyczynił się do powstania m.in. Caritas Archidiecezji Wrocławskiej, schronisk św. Brata Alberta, Hospicjum i Domu dla Narkomanów we Wrocławiu, Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego św. Jadwigi w Trzebnicy, Wrocławskiego Towarzystwa Opieki nad Więźniami, Domu dla Emerytowanych Rolników w Henrykowie oraz Domu Samotnej Matki im. św. Faustyny Kowalskiej we Wrocławiu.

Doktor teologii, doktor honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Politechniki Wrocławskiej i Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich
we Wrocławiu.

Były członek Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, Kongregacji ds. Duchowieństwa, Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, kanonik kapituły warmińskiej we Fromborku.

Honorowy obywatel m.in. Wrocławia, Białegostoku i Dolnego Śląska, kawaler Orderu Orła Białego (2008), odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1995) Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2006), oraz Orderem Uśmiechu (2001).