Chcą podzielić Lasek Złotoryjski na dwie części (Posłuchaj)

Przez mieszkańców Legnicy zwany jest Laskiem Złotoryjskim. Został stworzony za pieniądze zamożnych mieszczan w 1890 roku. Dlatego do zakończenia II wojny światowej nosił nazwę Lasu Mieszczańskiego.

Jednak w latach 70. przebywanie w drugim co do wielkości parku na terenie Legnicy, groziło utratą zdrowia ze względu na zanieczyszczenia z pobliskiej Huty Miedzi Legnica.

- Rekultywacja terenu zajęła ponad 20 lat i dziś można już mówić o pełnym sukcesem - twierdzi Krzysztof Strynkowski z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska we Wrocławiu.

- Lasek Złotoryjski i strefa ochronna huty miedzi dzisiaj jest miejscem gdzie występuje i borsuk, i lis, i sarna... Stał się ostoją dla takich gatunków, które na zachód od Wisły są zagrożone - jak chociażby kuropatwy. Kuropatwę dziś nie tak łatwo spotkać w terenie rolniczym, a tam te kuropatwy występują.

To nie koniec przeobrażeń tego terenu. Część mieszkańców Legnicy deklaruje swoją pomoc w odtworzeniu wszystkich detali parku, by wyglądał on dokładnie jak w okresie międzywojennym. Ponadto członkowie Fundacji Historycznej Liegnitz.pl złożyli w ratuszu wniosek o przywróceniu dawnych nazw poszczególnych części i alejek w Lasku Złotoryjskim.

Zbigniew Brzeziński, prezes fundacji podkreśla, że podzielenie lasku pozwoliłoby mieszkańcom Legnicy na dokładniejszą lokalizację różnych miejsc na tym areale: - Powrót do tych nazw jest bezproblemowy, ponieważ nie ma tam adresów pocztowych. Jest to nazwa prawie zwyczajowa. Próbowano nazywać części tych lasków w różny sposób, co się nie przyjęło. A powrót do tej oficjalnej nazwy byłby i ukłonem w stronę historii, a jednocześnie uporządkowaniem nazewniczym tej części miasta.

Zmiana nazw to tylko jeden z elementów zagospodarowywania dziewiętnastowiecznego miejsca wypoczynku Legniczan. Jeszcze 20 lat temu Lasek Złotoryjski należał do pierwszej strefy skażenia wokół Huty Miedzi Legnica. Od tamtej pory blisko półmetrowa warstwa nawierzchni na terenie całego Lasku została wymieniona, huta ograniczyła emisję, a na terenach zielonych pojawiły się unikalne gatunki roślin i zwierząt.